Nieuws

Nieuw-Weerdinge, Hemelvaartsdag 1995. Op het voetbalveld van Titan werkt de eerste selectie van de club zich in het zweet. Normaal gesproken zijn de spelers deze dag vrij, maar trainer Hennie Hemme heeft daar geen boodschap aan. Nog een paar dagen en dan speelt Titan in Amsterdam een bekerduel tegen het tweede team van Ajax. Hemme maakt zich geen illusies. Die pot gaat derdeklasser Titan niet winnen. Maar het zou hem wel een lief ding waard zijn als Titan zich goed verkoopt. Daarom moet er nog even worden getraind, om te oefenen met een systeem met een extra vrije verdediger.

Ajax 2 - Titan in De Meer tussen Gert Aalderink Nordin Wooter.
Foto: Kees van Hoogdalem

Hoe mooi wil je het hebben?

Begin mei was Ajax 2 uit de koker gekomen als tegenstander in het bekertoernooi. ,,Voor ons natuurlijk een geweldige afsluiter van het seizoen’’, blikt de inmiddels 64 jarige Hemme terug. ,,Een officiële wedstrijd tegen Ajax, ook al is het Ajax 2, dat maken maar weinig amateurvoetballers mee.’’

Ajax was hot in die tijd. Het eerste team speelde onder leiding van Louis van Gaal de pannen van het dak. In de eredivisie werd geen wedstrijd verloren en in de Champions League bereikte de club ten koste van Bayern München de finale. In Wenen moest alleen nog worden afgerekend met AC Milan, de club waar Ajax in de voorrondes al twee keer met 2-0 van had gewonnen.

Dennis Kruise (49), toen speler van eerste van Titan, zat dat jaar bij alle thuisduels van Ajax in de Champions League op de tribune. ,,Het was gewoon geweldig, Ajax speelde elke tegenstander van de mat.’’

Op veel bescheidener niveau deed Titan dat seizoen ook van zich spreken. In het noordelijke bekertoernooi werd onder meer afgerekend met Germanicus uit Coevorden, Hoogezand en Be Quick uit Groningen, stuk voor stuk clubs die op een veel hoger niveau speelden. De beloning was deelname aan de voorronde van de KNVB-beker, toen ook wel Amstel Cup genoemd. Kruise: ,,Tja, en toen kwam Ajax 2 voor ons als eerste tegenstander uit de bus. Hoe mooi wil je het hebben?’’

Wat betreft de toenmalige bestuursleden van Titan kon het toch nog iets fraaier. Zij stuurden Ajax een brief met daarin het verzoek om het duel niet in Amsterdam, maar in Nieuw-Weerdinge te spelen. ,,Dat was natuurlijk veel beter voor onze clubkas’’, zegt elftalleider Erik Hendriks (51). ,,Komt Ajax op bezoek, dan weet je zeker dat daar veel volk op af komt.’’

Zou Ajax het duel om willen draaien, dan zou de club minimaal 10.000 gulden uit de recette krijgen. Ook bood Titan de spelers en de begeleiding van Ajax een volledig verzorgde Drentse koffietafel aan, ter compensatie van de reiskosten. De topclub bleek niet te vermurwen. Het duel moest gewoon in Amsterdam worden gespeeld.

Voor een dichte deur

Op zaterdag 27 mei 1995 was het zover. Voor verdedigende middenvelder Dennis Kruise werd het de tweede keer die week dat hij Ajax-spelers van dichtbij zou zien. Hij zat de woensdag ervoor op de tribune in Wenen toen het eerste team van Ajax voor de derde keer dat seizoen van AC Milan won en de Champions League veroverde. De nog piepjonge Patrick Kluivert, die halverwege de tweede helft was ingevallen voor Jari Litmanen, scoorde vlak voor tijd de winnende goal. ,,Als Kluivert in die finale niet in het veld was gekomen, dan had hij die zaterdag gewoon tegen ons gespeeld’’, zegt Hemme.

Dat zou heel goed kunnen kloppen. Alle wisselspelers die in Wenen geen minuut speelden, werden opgeroepen voor het duel van Ajax 2 tegen Titan: Peter van Vossen, Winston Bogarde en reservekeeper Fred Grim. De selectie bestond verder uit onder meer oud-international Sonny Silooy, Danny Landzaat, John van den Brom, Martijn Reuser en Nordin Wooter.

De leiding van Ajax had besloten dat de wedstrijd tegen Titan afgewerkt moest worden op een bijveld van het Olympisch Stadion. Het eerste van Ajax speelde de dag daarna in De Meer zijn laatste competitiewedstrijd van het seizoen. In dat duel zou afscheid worden genomen van clubicoon Frank Rijkaard.

Een toegangskaartje voor het duel. Foto: DvhN

Titan moest om half drie voetballen en vertrok zaterdagochtend al om negen uur uit Nieuw-Weerdinge. Henk Moesker (54), toenmalig aanvoerder: ,,Mooi op tijd. Dan konden we onderweg ook nog rustig wat eten in Harderwijk.’’ In de bus zaten de spelers, de technische staf, bestuursleden en dit keer ook de vrouwen en vriendinnen van de spelers. Alles ging voorspoedig en rond één uur ‘s middags stopte de bus bij het Olympisch Stadion.

Opvallend: er was geen kip te bekennen en alles was op slot. Trainer Hennie Hemme maakte zich nog geen zorgen. Het was tenslotte nog vroeg en hij wist ook wel dat Amsterdam niet uitliep voor de komst van Titan.

De schrik slaat om het hart

Even daarna verschenen de eerste Ajax-spelers en hun trainer Gerard van der Lem. De Amsterdamse oefenmeester keek verbaasd om zich heen. Waarom waren alle deuren nog op slot? Al snel maakte bij Van der Lem verbazing plaats voor boosheid. Wat was dit voor toestand? Was het personeel van het Olympisch Stadion wel ingelicht dat daar een wedstrijd zou worden gespeeld? Of waren de mensen dat gewoon vergeten?

Het verhaal ging dat de ene terreinknecht al op vakantie was en de andere met met zijn zoontje ergens naar een voetbalwedstrijd was gegaan. Toenmalig Titan-keeper Henk Grijsen (57): ,,Van der Lem mopperde dat het een schande was en dat Ajax een modderfiguur sloeg ten opzichte van ons. Daarin konden we hem natuurlijk geen ongelijk geven.’’

Het lukte nog wel om de kantine open te krijgen, maar de kleedkamers bleven op slot. Wie een blik wierp op het veld, zag dat de kalklijnen ontbraken. Moesker: ,,En dat gold ook voor het veld in het stadion. Volgens mij stonden daar zelfs geen doelen. Eén ding was wel duidelijk: bij of in het Olympisch Stadion konden wij die middag om half drie zeker niet voetballen.’’

Even later sloeg Titan pas echt de schrik om het hart. Hendriks: ,,De scheidsrechter vertelde dat als er niet binnen afzienbare tijd werd afgetrapt, wij uitgeroepen zouden worden tot winnaar. Nou, dat was wel het laatste wat wij wilden! Wij wilden voetballen tegen Ajax! Er waren bovendien flink wat supporters van ons onderweg.’’

Na wat heen en weer gebel drukte Van der Lem Hendriks de hoorn van een telefoon in de handen. ‘Met Louis’, hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Ik zeg: ‘Welke Louis?’ Nou, dat was dus Louis van Gaal. ‘Kom maar naar De Meer’, zei hij. ‘Daar kunnen jullie vanmiddag wel voetballen’. Toen wij daar later aankwamen, stond hij ons al op te wachten.’’

Moesker: ,,Hij riep: ‘Welkom, alles is hier open. Jullie kunnen alleen niet in bad.’ Blijkbaar was daar iets mee aan de hand. Het maakte mij niet uit. Sterker nog, ik vond het juist geweldig dat we naar het Ajax-stadion gingen. Ik vergeet nooit meer het moment dat wij daar die grasmat opkwamen. Dat gaf echt een geweldig gevoel.’’

De selectie van Titan op portret in De Meer, het toenmalige stadion van Ajax.
Foto: Bart Homburg

‘Van Gaal zei: ‘Jij durft’’

Keeper Henk Grijsen vond het ook geweldig, maar was wel buitengewoon gespannen. ,,Blijkbaar was ik toch geïmponeerd door die grote namen. Achteraf gezien was dat natuurlijk nergens voor nodig. Wat hadden Titan en ik daar te verliezen? Helemaal niets.’’ Het duel begon om half vier, een uur later dan de bedoeling was.

Kort na de aftrap zag voorhoedespeler Hans van Mensvoort dat Fred Grim te ver voor zijn doel stond en waagde een poging. De bal belandde op de lat. Ronnie Luiten (47), toenmalig sterspeler van Titan: ,,Maar daarna was het afgelopen voor ons. We werden helemaal weggetikt, het was net zaalvoetbal. Ik stond stond tegenover Martijn Reuser. Geen jongen die echt de top heeft bereikt, maar ik had tegen hem weinig te vertellen.”

Na een 6-0 ruststand, won de thuisclub uiteindelijk met 14-0. ,,Mijn grootste nederlaag ooit, maar tegelijkertijd ook een hoogtepunt in mijn loopbaan’’, zegt Ronnie Luiten. En die valse start bij het Olympisch Stadion dan? Die was gauw vergeten. In het veld spaarde Ajax de club uit Nieuw-Weerdinge niet, maar buiten het veld deden de Amsterdammers er alles aan de blamage voor de wedstrijd weg te poetsen.

Het logo van Titan Foto: DvhN

Bij aankomst in De Meer riep Van Gaal meteen dat alle Titan-supporters gratis naar binnen mochten. Hij regelde dat iedereen zijn geld terug kreeg en dat de Titan-fans op de eretribune plaats konden nemen. Ook nam hij alle tijd voor jeugdige fans uit Drenthe die van hem een handtekening wilden.

Hendriks: ,,Op televisie komt Van Gaal soms nogal bot over, maar tegenover ons was hij buitengewoon vriendelijk.’’ De elftalleider van Titan is supporter van Feyenoord. Speelt Titan, dan draagt hij altijd sokjes met daarop het logo van de club uit Rotterdam-zuid. Zo ook op 27 mei 1995 in Amsterdam. ,,Van Gaal kwam na afloop van de wedstrijd naar mij toe en bood me een speldje en een vaantje van Ajax aan. Ik zei: ‘Die wil ik niet hebben’. Van Gaal was verbaasd en vroeg waarom niet. Toen trok in mijn broekspijp wat omhoog. Van Gaal zag het Feyenoord-logo. ‘Jij durft’, zei hij en op zijn gezicht verscheen een grote grijns.’’

Ook Hendriks verliet met een goed gevoel Amsterdam. De hele trip kostte Titan uiteindelijk geen stuiver. De kersverse Europese voetbalkampioen betaalde ook nog het vervoer en de maaltijden onderweg.

Bron: https://www.dvhn.nl/drenthe/Het-bekeravontuur-van-amateurclub-Titan-op-bezoek-bij-Ajax-voor-een-dichte-deur-bij-de-Europees-kampioen-25670521.html